Πώς αφομοιώνουμε τα τρόφιμα;

De la bouche au gros intestin, l’aliment parcourt un long chemin. Il est transformé par des processus de digestion mécaniques et chimiques, afin que les nutriments puissent être utilisés ou stockés par l’organisme. Notre manière de nous alimenter, et plus généralement notre santé, conditionnent le bon fonctionnement de ce mécanisme.

Οι διαδικασίες πέψης

Καθώς προσεγγίζει το γεύμα, όλες οι αισθήσεις μας είναι ξύπνιοι. Είναι, ακόμη και πριν από το πρώτο δάγκωμα, το σήμα εκκίνησης για πέψη. Το στόμα του σάλιου, το στομάχι, το πάγκρεας και η χοληδόχο κύστη εκκρίνουν τους πεπτικούς χυμούς, το σώμα είναι έτοιμο να αφομοιώσει.

Η προετοιμασία και το μαγείρεμα κάνουν το φαγητό πιο εύκολο να μασήσει, να καταπιεί και να χωνέψει, ιδιαίτερα τις ίνες.

Η ίδια η πέψη είναι ο συνδυασμός δύο διαδικασιών:
• Μηχανική πέψη λαμβάνει χώρα στο στόμα και στο στομάχι. Μειώνει τα τρόφιμα των χυλών. Τα δόντια αλέθουν τα τρόφιμα σε μικρά κομμάτια και στη ζυθοποιία του στομάχου και οι συσπάσεις συνεχίζουν αυτό το έργο κατακερματισμού.
• Η χημική πέψη πραγματοποιείται σε όλο το πεπτικό σύστημα χάρη στο ένζυμα και σε πεπτικούς χυμούς όπως σάλιο, οξύ χλωρία που εκκρίνεται από το στομάχι ή τη χολή που εκκρίνεται από το ήπαρ. Η χημική πέψη διαλύει τα θρεπτικά συστατικά και τα χωρίζει σε αφομοιώσιμα στοιχεία.

Αυτό το σύστημα πέψης είναι συγκρίσιμο με μια αλυσίδα βιομηχανικής αποσυναρμολόγησης. Αποτελείται από μια διαδοχή οργάνων (βλέπε διάγραμμα) το καθένα που έχει συγκεκριμένο ρόλο, από τον κατακερματισμό των τροφίμων μέχρι την αφομοίωση των θρεπτικών ουσιών.

Η πεπτική οδός και τα συσχετισμένα όργανα του

Η διαδικασία πέψης επαναλαμβάνεται επανειλημμένα μετά από κάθε ένα από τα γεύματα. Χάρη σε αυτό το σύστημα, απορροφούμε περισσότερο από το 90 % των πρωτεϊνών, των λιπών και των Γλυκίδια που τρώμε, ένα ελαφρώς χαμηλότερο ποσοστό Βιταμίνες και Sels Ορυκτά.

Μετά την απορρόφησή τους, τα θρεπτικά συστατικά αντιμετωπίζονται πριν διανεμηθούν στον υπόλοιπο οργανισμό. Στη συνέχεια, τα θρεπτικά συστατικά χρησιμοποιούνται ή, όταν ικανοποιούνται οι ανάγκες του σώματος, συσσωρεύονται για να συνιστούν επιφυλάξεις.