Η υδροξυαιθυλαμιδόνα εισέρχεται στη σύνθεση διαλύσεων των οποίων οι ηλεκτρολυτικές συγκεντρώσεις είναι κοντά σε εκείνες του πλάσματος. Πρόκειται για το ισο-ογκοτικό διάλυμα αγγειακής πλήρωσης, δηλαδή ότι η αύξηση του όγκου του πλάσματος αντιστοιχεί περίπου στον όγκο διάχυσης. Η διάρκεια της επέκτασης του όγκου καθορίζεται κυρίως από τον ρυθμό μοριακής υποκατάστασης και από ένα μικρότερο βαθμό κατά το μέσο μοριακό βάρος σε αριθμό (PMN).
Η δομή του μητρικού μορίου, της αμυλοπηκτίνης, είναι κοντά σε εκείνη του γλυκογόνου. Η σταθεροποίηση των ριζών υδροξυαιθυλίου επιβραδύνει την ενδοαγγειακή υδρόλυση της αμυλοπηκτίνης από τις α-αμυλάς του πλάσματος και έτσι ορίζει τον ρυθμό μοριακής υποκατάστασης (μοριακή αναλογία των ριζών υδροξυαιθυλίου στα μόριαglucose), qui est de 0,5.
Η ενδοαγγειακή υδρόλυση των πολυμερών υδροξυαιθυλαμιδώνων απελευθερώνει σταδιακά μικρά μόρια με τη σειρά της ασκώντας μια ογκοτική ισχύ πριν εξαλειφθεί από το νεφρό.
Τα υδροξυαιθυλαμιδόνια αποθηκεύονται εν μέρει στα κύτταρα του συστήματος του δικτυωτού υπομονίου, λειτουργικής επίδρασης.
