Les troubles orthopédiques chez l'enfant

Ορισμένα πόδια ή πόδια, ή ορθοπεδικές διαταραχές, μπορούν να εμποδίσουν το περπάτημα του παιδιού. Τις περισσότερες φορές, αυτές οι ανωμαλίες είναι αβλαβείς και διορθώνονται με την ανάπτυξη. Η ιατρική παρακολούθηση των διαταραχών περπατήματος παρέχεται από τις εξετάσεις που περιγράφονται στο βιβλίο υγείας.

Οι ορθοπεδικές διαταραχές των ποδιών

Τα μικρά παιδιά συχνά παρουσιάζουν προβλήματα των ποδιών: μετατρέπονται προς τα μέσα ή έξω, επίπεδη πόδια ή ακόμα και ένα bot. Το παιδί αρχίζει να περπατάει. Μπορεί να οφείλεται σε ένα νόμισμα των ποδιών, μια στριμμένη συστροφή ή τον κακό προσανατολισμό του περάσματος του μηριαίου, προκαλώντας ολόκληρο το πόδι ολόκληρο το εσωτερικό. Το παιδί περπατά κανονικά, αλλά έχει πρόβλημα να τρέχει και να πέφτει συχνά. Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, αυτή η ανωμαλία διορθώνεται όταν μεγαλώνει το παιδί. Στις πιο ενοχλητικές περιπτώσεις, ο γιατρός προβλέπει την αποκατάσταση, την πρακτική μιας σωματικής δραστηριότητας (για παράδειγμα, το ποδήλατο) ή ακόμα και τη φθορά των νάρθηκων τη νύχτα.

Les pieds tournés vers l'intérieur

Cette anomalie apparaît quand l'enfant commence à marcher. Elle peut être due à une incurvation des pieds, une torsion du tibia ou une mauvaise orientation du col du fémur, entraînant l'ensemble de la jambe vers l'intérieur. L'enfant marche normalement mais il a du mal à courir et tombe souvent. Dans la grande majorité des cas, cette anomalie se corrige d'elle-même lorsque l'enfant grandit. Dans les cas les plus gênants, le médecin prescrit une rééducation, la pratique d'une activité physique (par exemple, la bicyclette), voire le port d'attelles la nuit.

Τα πόδια στράφηκαν προς τα έξω

Στις περισσότερες περιπτώσεις, ένα παιδί κάνει τα πρώτα του βήματα με τα πόδια της πάπιας χωρίς να ανησυχεί. Οι αρθρώσεις του γόνατος και των ποδιών εξακολουθούν να είναι πολύ ευέλικτες για να κρατήσουν το πόδι ευθεία. Με την πάροδο του χρόνου, το παιδί ενισχύει το μυϊκό του σύστημα και εδραιώνει τις αρθρώσεις του. Όμως, σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτή η ιδιαιτερότητα προκαλείται από μια στρέψη της κνήμης προς τα έξω, συχνά συνοδευόμενη από ένα επίπεδο πόδι (βλ. Παρακάτω). Στη συνέχεια παρατηρούμε μια χαρακτηριστική φθορά της σόλας στη θέση των μεγάλων ποδιών. Πολύ συχνά κληρονομικό, αυτή η ανωμαλία τείνει να επιμείνει, ακόμη και αν η ανάπτυξη μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να προταθεί χειρουργική επέμβαση.

πόδια στα παιδιά

Habituellement, la voûte du pied ne touche pas le sol. Lorsqu'un enfant a les pieds plats, la voûte plantaire est affaissée et le pied s'appuie sur toute sa surface. Jusqu'à six ou huit ans, les enfants ont tous les pieds un peu aplatis lorsqu'ils marchent : leur voûte plantaire est recouverte d'un petit coussinet de graisse et leurs muscles et leurs ligaments ne sont pas encore assez toniques pour maintenir la forme de la voûte. En position couchée, la voûte plantaire apparaît cependant bien formée. Dans certains cas rares, on observe un mauvais développement de la voûte plantaire qui peut être la conséquence de genoux cagneux ou d'une anomalie héréditaire. Souvent, les pieds plats ne posent aucun problème à l'enfant, même pour faire du sport. Mais si la marche devient pénible et si des douleurs apparaissent, il est nécessaire de consulter un médecin. Il pourra conseiller une rééducation et le port de semelles orthopédiques pour soutenir la voûte plantaire.

Η εκκίνηση του ποδιού

Η εκκίνηση του ποδιού είναι μια δυσμορφία που υπάρχει από τη γέννηση που αγγίζει περίπου ένα Βρέφος σε χίλια. Αυτή η παραμόρφωση οφείλεται στο γεγονός ότι οι τένοντες και οι μύες των ποδιών είναι πολύ σύντομοι, χωρίς να γνωρίζουν τον λόγο. Το πόδι εκτρέπεται προς τα μέσα. Ένα πόδι bot θα πρέπει να αντιμετωπίζεται το συντομότερο δυνατό μετά τη γέννηση. Γενικά, η απλή αποκατάσταση των ποδιών που βασίζεται σε ασκήσεις τέντωμα είναι αρκετή για να διορθωθεί αυτή η διαταραχή, ενδεχομένως συνδεδεμένη με την εγκατάσταση νάρθηκων κατά τη διάρκεια της νύχτας. Η θεραπεία συνεχίζεται συνήθως μέχρι την ηλικία των πέντε ή έξι. Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να είναι απαραίτητη μια χειρουργική παρέμβαση.