5 λεπτάΤα φάρμακα που συνταγογραφούνται στα παιδιά μπορούν να είναι ειδικά παιδιατρικά φάρμακα ή φάρμακα που συνταγογραφούνται επίσης στους ενήλικες. Στην τελευταία περίπτωση, είναι σπάνια δυνατό να υπολογιστεί η Δοσολογία Προσαρμοσμένο σε ένα παιδί από αυτό που προορίζεται για ενήλικες. Στη συνέχεια απαιτούνται πρόσθετες μελέτες.
Οι διάφοροι τύποι φαρμάκων
- Σύμφωνα με τη διαθέσιμη γνώση, διακρίνουμε διαφορετικούς τύπους ναρκωτικών:
- Τα φάρμακα με παιδιατρική εξουσιοδότηση μάρκετινγκ, ειδικά μελετήθηκε και εξουσιοδοτείται στα παιδιά.
- φάρμακα με παιδιατρική αναφορά | Οι συμπληρωματικές κλινικές έχουν διευκρινίσει τους όρους χρήσης από τα παιδιά., pour lesquels des études cliniques complémentaires ont éclairci les conditions d’usage par les enfants ;
- φάρμακα χωρίς παιδιατρική αναφορά με δοσολογία σε mg/kg, δεν μελετήθηκε λεπτομερώς για τα παιδιά, αλλά του οποίου Δοσολογία είναι διαμορφωμένο για εύκολα προσαρμοσμένο στο βάρος του νεαρού ασθενούς.
- Ενήλικα φάρμακα χωρίς πληροφορίες σχετικά με τα παιδιά, ούτε ενημέρωσε ούτε δεν συνιστάται. Η χρήση τους είναι στη διακριτική ευχέρεια του γιατρού που βασίζεται σε επαγγελματικές συστάσεις ή επιστημονικά άρθρα για να τα συνταγογραφήσουν.
- Τα ναρκωτικά που αντενδείκνυνται στα παιδιά, ελλείψει συγκεκριμένης μελέτης, και τα οποία δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν λόγω αυτής της απουσίας μελετών, άρθρων ή συστάσεων.
- les médicaments contre-indiqués aux enfants du fait de risques particuliers, μελετούσε αλλά δεν χρησιμοποιείται επειδή κάνουν τα παιδιά να τρέχουν για παιδιά.
Η επιλογή των γιατρών
Οι γιατροί προτιμούν να χρησιμοποιούν τα φάρμακα των δύο πρώτων κατηγοριών, επειδή η χρήση τους είναι καλύτερα καθορισμένη. Ωστόσο, αυτά τα φάρμακα αντιπροσωπεύουν μόνο ένα μικρό μερίδιο του συνόλου του διαθέσιμου, καθώς οι κλινικές μελέτες που απαιτούνται για να ανήκουν σε αυτές τις κατηγορίες είναι δύσκολο να οδηγήσουν (βλ. Παρακάτω). Οι ασκούμενοι έπειτα μερικές φορές καταφεύγουν στις ακόλουθες δύο κατηγορίες και βασίζονται, για τη συνταγή τους, σε διάφορες πηγές πληροφοριών καθώς και στην εμπειρία τους και σε εκείνη των συναδέλφων τους.
Η δυσκολία των κλινικών μελετών
Οι κλινικές μελέτες που απαιτούνται για τον προσδιορισμό των συνθηκών χρήσης ενός φαρμάκου στα παιδιά είναι δύσκολο να διεξαχθούν για τεχνικούς, οικονομικούς και ηθικούς λόγους. Πράγματι, εκτός από τη μεγάλη μεταβλητότητα μεταξύ των ηλικιών που απαιτεί τη διεξαγωγή αρκετών εμπρόσθιων μελετών (νεογέννητα, || | Επιπλέον, οι παιδιατρικές κλινικές μελέτες είναι πολύ ακριβές, καθώς περιλαμβάνουν τη χρήση μεγάλου αριθμού νοσοκομειακών υπηρεσιών για να συγκεντρώσουν αρκετούς συμμετέχοντες. Για να τονώσει την έρευνα για τα παιδιατρικά φάρμακα, ένα ρυθμιστικό κείμενο υιοθετήθηκε πρόσφατα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το κείμενο αυτό στοχεύει να υποστηρίξει οικονομικά τα φαρμακευτικά εργαστήρια που επιθυμούν να διεξάγουν παιδιατρικές κλινικές μελέτες για τα φάρμακά τους.nourrissons, etc.), il n’est pas éthiquement acceptable d’administrer des médicaments à des enfants en bonne santé (comme c’est le cas chez des adultes consentants, et rémunérés pour cela). De plus, les études cliniques pédiatriques coûtent très cher, car elles impliquent le recours à un grand nombre de services hospitaliers pour réunir suffisamment de participants. Pour stimuler la recherche sur les médicaments pédiatriques, un texte réglementaire a été récemment adopté par le Parlement européen. Ce texte vise à soutenir financièrement les laboratoires pharmaceutiques souhaitant mener des études cliniques pédiatriques sur leurs médicaments.
Ειδικές παρουσιάσεις
Ορισμένα φάρμακα είναι διαθέσιμα σε παρουσιάσεις ιδιαίτερα κατάλληλα για τα παιδιά. Τα φάρμακα που είναι διαθέσιμα για ενήλικες με τη μορφή δισκίων ή κάψουλων είναι διαθέσιμα για παιδιά σε υγρή μορφή ( αντιβιοτικά, για παράδειγμα). Αυτές οι υγρές μορφές είναι ευκολότερο να καταπιούν, αλλά και ευκολότερο να δόσες χάρη σε κουτάλια, πιπέτες δόσης ή λογαριασμούς- σταγόνες.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι νοσοκομειακοί ή φαρμακοποιοί μπορούν να τροποποιήσουν την παρουσίαση ενός φαρμάκου κατά περίπτωση, για να διευκολύνουν την κατάποση. Ένα δισκίο πολύ μεγάλο για ένα παιδί, για παράδειγμα, μπορεί να συνθλίβεται και να συσκευάζεται σε αρκετές μικρές κάψουλες. Αυτός ο τύπος τροποποίησης μπορεί να γίνει μόνο από έναν επαγγελματία: συνιστάται έντονα να μην αλέκεστε ένα δισκίο ή να αδειάσετε μια κάψουλα σε φαγητό χωρίς πρώτα να μιλάτε με τον γιατρό ή τον φαρμακοποιό του. Πράγματι, ορισμένα φάρμακα είναι επικαλυμμένα ώστε να είναι ανθεκτικά στα οξέα του στομάχου και να απελευθερώνονται μόνο μία φορά στο έντερο. Το σπάσιμο ή η εξάλειψη αυτής της επικάλυψης μπορεί να βλάψει την αποτελεσματικότητά τους ή να προκαλέσει δυσμενείς επιπτώσεις.
Ζητήστε από τον γιατρό ή τον φαρμακοποιό σας να διευκρινίσει εάν το φάρμακο πρέπει να χορηγηθεί με άδειο στομάχι (μια ώρα πριν ή δύο ώρες μετά το γεύμα) και εάν ορισμένα τρόφιμα πρέπει να αποφεύγονται κατά τη λήψη. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα, για παράδειγμα, μπορούν να παρεμβαίνουν σε ορισμένα φάρμακα. Τα τρόφιμα που δεν συνιστώνται μπορούν στη συνέχεια να δοθούν απόσταση από τις υποδοχές.
