tenkasi 400 mg pdre p sol diluer p perf

σκόνη για διάλυμα που πρέπει να αραιωθεί για έγχυση (συμπυκνωμένη σκόνη, λευκό έως λευκό με σπασμένο λευκό).
Ατομικό μπουκάλι 50 ml για μία χρήση. Πλαίσιο 3.

Κάθε φιάλη περιέχει διφωσφορική διφωσφορική oritavancin ισοδύναμη με 400 mg oritavancin.

Après reconstitution, 1 mL de la solution contient 10 mg d'oritavancine.

μετά την αραίωση, 1 ml της διαλύματος για διάχυση του ριτιβανσίνι.

Το Tenkasi υποδεικνύεται στη θεραπεία οξείας βακτηριακών λοιμώξεων του δέρματος και των μαλακών ιστών (IBAPTM) σε ενήλικες και παιδιά και παιδιά περισσότερο (βλ. Τμήματα Δοσολογία και τρόπος χορήγησης |, Mises en garde et précautions d'emploi et Pharmacodynamie).

Il convient de tenir compte des recommandations officielles concernant l'utilisation appropriée des antibactériens.

Réactions d'hypersensibilité

περιπτώσεις σοβαρών αντιδράσεων υπερευαισθησίας, συμπεριλαμβανομένων των αναφυλακτικών αντιδράσεων και του αναφυλετικού σοκ, έχουν αναφερθεί με τη χρήση του oritavancin. Σε περίπτωση αντιδράσεων οξείας υπερευαισθησίας κατά τη διάρκεια μιας έγχυσης oritavancin, η oritavancin πρέπει να διακόπτεται αμέσως και να λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα.

Δεν υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα σχετικά με τη διασταυρούμενη αντίδραση μεταξύ oritavancine και άλλων γλυκοπεπτιδίων, συμπεριλαμβανομένης της βανκομυκίνης. Πριν από τη χρήση oritavancin, είναι σημαντικό να διαπιστωθεί εάν ο ασθενής έχει ιστορικό αντιδράσεων υπερευαισθησίας στα γλυκοπεπτίδια (π.χ. βανκομυκίνη, telavancine). Λόγω του κινδύνου διασταυρούμενης υπερευαισθησίας, είναι απαραίτητο να παρακολουθείται στενά οι ασθενείς με ιστορικό υπερευαισθησίας στα γλυκοπεπτίδια κατά τη διάρκεια και μετά την έγχυση.

αντιδράσεις που σχετίζονται με την έγχυση

oritavancin χορηγείται με ενδοφλέβια έγχυση για περίοδο 3 ωρών προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος αντιδράσεων η έγχυση. Οι ενδοφλέβες εγχύσεις οριταβανσίνης μπορούν να προκαλέσουν αντιδράσεις όπως ένα ερύθημα του άνω μέρους του σώματος, κνησμού, κυψέλες και/ή εξάνθημα. Οι αντιδράσεις που σχετίζονται με την έγχυση που χαρακτηρίζεται από θωρακικό πόνο, θωρακική ταλαιπωρία, ρίγη, τρόμο, υπόβαθρα, αυχενική, δύσπνοια, υποξία, κοιλιακό πόνο και πυρετό έχουν παρατηρηθεί με τη χρήση της ορριταβανίνης, συμπεριλαμβανομένης της χορήγησης περισσότερων από μία δόσεων oritavancin κατά τη διάρκεια ενός μεμονωμένου κύκλου θεραπείας. Εάν εμφανιστούν αντιδράσεις, η στάση ή η επιβράδυνση της έγχυσης μπορεί να επιτρέψει την εξαφάνιση αυτών των συμπτωμάτων (βλ. Ενότητα ανεπιθύμητα αποτελέσματα).

πρέπει να χορηγηθεί άλλοι αντιβακτηριακοί παράγοντες

oritavancine είναι ενεργό μόνο έναντι θετικών βακτηρίων Gram (βλ. Ενότητα Φαρμακοδυναμική). Στην περίπτωση μικτών λοιμώξεων όπου υποψιάζουμε την παρουσία αρνητικών βακτηρίων Gram και/ή ορισμένων τύπων αναερόβια βακτηρίδια, το oritavancin πρέπει να χορηγείται ταυτόχρονα με έναν κατάλληλο αντιβακτηριακό παράγοντα. | Επεκτείνει τεχνητά το χρόνο της γρήγορης (TQ) και της Διεθνούς Διεθνούς Έκθεσης (INR) για 12 ώρες το πολύ, πράγμα που σημαίνει ότι η παρακολούθηση της αντιπηκτικής επίδρασης της βαρφαρίνης δεν είναι αξιόπιστη για 12 ώρες το μεγαλύτερο μέρος της χορήγησης μιας δόσης oritavancin.

Utilisation concomitante de la warfarine

Il a été montré que l'oritavancine prolonge artificiellement le temps de Quick (TQ) et le rapport normalisé international (INR) pendant 12 heures au plus, ce qui signifie que la surveillance de l'effet anticoagulant de la warfarine n'est pas fiable pendant 12 heures au plus suivant l'administration d'une dose d'oritavancine.

παρεμβαίνει με δοκιμές για πήξη || 727

Il a été montré que l'oritavancine interfère avec certains tests de la coagulation (voir rubriques Αντενδείξεις και αλληλεπιδράσεις). Έχει παρατηρηθεί ότι η oritavancin σε συγκεντρώσεις που υπάρχουν στο αίμα των ασθενών μετά από χορήγηση μίας μόνο δόσης επεκτείνεται τεχνητά:

• Το TCA για διάρκεια έως και 120 ώρες.
• Το TQ και το INR για διάρκεια έως και 12 ώρες:
• Ο ενεργοποιημένος χρόνος πήξης (ACT) 24 ώρες.
• Η ώρα του κεφαλίου Kaolin (TCK) για περίοδο μέχρι 18 ώρες. Και
• Ο χρόνος Viper του Viper Russel αραιώθηκε (DRVVT) για περίοδο έως και 72 ωρών.

Ces effets sont dus à la liaison de l'oritavancine aux réactifs à base de phospholipides qui activent la coagulation dans les tests de laboratoire de la coagulation couramment utilisés et à l'inhibition de leur action. Chez les patients dont le TCA doit être surveillé durant les 120 heures suivant l'administration de l'oritavancine, il convient d'envisager d'effectuer un test sur la coagulation ne dépendant pas des phospholipides, par exemple un dosage du Facteur Xa (chromogène) ou d'un autre anticoagulant n'impliquant pas la surveillance du TCA.

L'oritavancine n'a pas d'effet sur le dosage du facteur Xa par méthode chromogénique, le test du temps de thrombine (TT) et les dosages utilisés pour le diagnostic de la thrombopénie induite par l'héparine (TIH). in vitro, το Oritavancin 46.6 μ G/mL δεν είχε επίδραση σε μια δοκιμή αντίστασης πρωτεΐνης C ενεργοποιημένο (RPCA), η οποία φαίνεται να υποδεικνύει ότι υπάρχει χαμηλή πιθανότητα ότι η ριτιβανσίνη παρεμβαίνει σε αυτή τη δοκιμή. Ωστόσο, η δοκιμή RPCA βασίζεται σε φωσφολιπίδια και μπορεί να αποκλειστεί μόνο υψηλότερες συγκεντρώσεις οριταβανσίνης που μπορούν να επηρεαστούν στην κλινική μπορούν να παρεμβαίνουν σε αυτή τη δοκιμή.

Δεν έχει παρατηρηθεί καμία επίδραση του oritavancin στο σύστημα πήξης in vivo || 755 dans les études non cliniques et cliniques.

Η διάρροια που σχετίζεται με Clostridioides δύσκολο

των περιπτώσεων κολίτιδας που σχετίζονται με αντιβακτηρίδια και ψευδο-μνημική κολίτιδα έχουν αναφερθεί με oritavancin. Η σοβαρότητά τους μπορεί να διαφέρει από τη διάρροια του φωτός μέχρι το σημείο να φέρει τη ζωτική πρόγνωση. Κατά συνέπεια, είναι σημαντικό να εξεταστεί αυτή η διάγνωση σε ασθενείς με διάρροια μετά τη λήψη oritavancin (βλ. Ενότητα ανεπιθύμητα αποτελέσματα). Σε τέτοιες περιπτώσεις, η χρήση συμπτωματικών θεραπειών και η χορήγηση ειδικής θεραπείας προς Clostridioides δύσκολο πρέπει να προβλεφθεί.

Surinfection

Η χρήση αντιβιοτικών μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο πολλαπλασιασμού των μη ευαίσθητων μικροοργανισμών. Εάν προκύψει μια υπεροχή, είναι σκόπιμο να λάβετε τα κατάλληλα μέτρα.

Οστεομυελίτιδα

Σε κλινικές δοκιμές της φάσης 3 που διεξήχθησαν στο IBAPTM, ο αριθμός των περιπτώσεων αναφερόμενης οστεομυελίτιδας ήταν υψηλότερος στον βραχίονα που υποβλήθηκε σε θεραπεία από oritavancine από ό, τι σε αυτό που υποβλήθηκε σε αγωγή με βανκομυκίνη (βλέπε τμήμα | ανεπιθύμητο || 774 Effets indésirables). Les patients doivent être surveillés pour détecter tout signe ou symptôme évocateur d'ostéomyélite après l'administration d'oritavancine. Si une ostéomyélite est suspectée ou diagnostiquée, il convient d'instaurer une autre antibiothérapie appropriée.

Abcès

Σε κλινικές δοκιμές της φάσης 3, ένας ελαφρώς υψηλότερος αριθμός περιπτώσεων νέων αποστημάτων εμφάνισης έχουν αναφερθεί στο βραχίονα που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με oritavancine, σε σύγκριση με εκείνη που υποβλήθηκε σε αγωγή με βανκομυκίνη (4,6% έναντι 3,4% αντίστοιχα) (βλέπε τμήμα || Εάν προκύψουν τέτοια αποστήματα, είναι απαραίτητο να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα.Effets indésirables). Si de tels abcès surviennent, il convient de prendre les mesures appropriées.

Περιορισμοί κλινικών δεδομένων

Στις δύο κύριες δοκιμές που διεξήχθησαν στο IBAPTM, οι τύποι λοιμώξεων που υποβλήθηκαν σε αγωγή περιορίζονταν σε κυτταρίτιδα, αποστήματα και λοιμώξεις τραυμάτων. Κανένας άλλος τύπος λοιμώξεων δεν έχει μελετηθεί. Σε κλινικές μελέτες, η εμπειρία είναι περιορισμένη σε ασθενείς με βακτηριαιμία, περιφερειακές αγγειακές παθήσεις ή ουδετεροπενία, σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς, σε ασθενείς άνω των 65 ετών, σε ασθενείς με σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια και σε ασθενείς με λοιμώξεις λόγω Streptococcus pyogens.

Εγκυμοσύνη

Δεν υπάρχουν δεδομένα ή υπάρχουν περιορισμένα δεδομένα (λιγότερο από 300 εγκυμοσύνες) oritavancin σε έγκυες γυναίκες. Οι μελέτες που διεξήχθησαν σε ζώα δεν έχουν επισημάνει άμεσες ή έμμεσες επιβλαβείς επιδράσεις στην αναπαραγωγή (βλ. Ενότητα Προκλινική ασφάλεια). Ως προφύλαξη, είναι προτιμότερο να αποφευχθεί η χρήση του Tenkasi κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, εκτός εάν η κλινική κατάσταση της γυναίκας δικαιολογεί τη θεραπεία με την oritavancin.

Θηλασμός

Τα φαρμακοδυναμικά/τοξικολογικά δεδομένα που διατίθενται σε ζώα έχουν επισημάνει την απέκκριση του oritavancin στο γάλα (για ακρίβεια βλέπε τμήμα | προκλινικήSécurité préclinique). Δεν έχει καθιερωθεί εάν η oritavancin/οι μεταβολίτες του αποβάλλονται/εκκρίνονται στο ανθρώπινο γάλα. Ο κίνδυνος για νεογέννητα/βρέφη δεν μπορεί να αποκλειστεί.

πρέπει να ληφθεί απόφαση, είτε για να διακόψει τον θηλασμό, είτε να διακόψει/να απέχει από θεραπεία από το Tenkasi λαμβάνοντας υπόψη το όφελος του θηλασμού για το παιδί όσον αφορά το όφελος της θεραπείας για τις γυναίκες.

Γονιμότητα

Οι μελέτες που διεξήχθησαν σε ζώα επιβλαβείς στη γονιμότητα που προκαλείται από τη χορήγηση των ισχυρότερων συγκεντρώσεων Oritavancin. Ωστόσο, δεν υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα σχετικά με την επίδραση του oritavancin στην ανθρώπινη γονιμότητα.

Το Tenkasi έχει μικρή επιρροή στην ικανότητα οδήγησης οχημάτων και χρήσης μηχανών. Μπορεί να εμφανιστούν οι ακτινοβολίες που ενδέχεται να επηρεάσουν την οδήγηση των οχημάτων και τη χρήση μηχανών (βλ. Ενότητα ανεπιθύμητες ενέργειες).

Στο κλινικό πρόγραμμα επικεντρώθηκε σε 3.017 ασθενείς που έλαβαν θεραπεία από oritavancine, δεν έχει αναφερθεί περίπτωση τυχαίας υπερβολικής δόσης σε oritavancine.

oritavancin δεν εξαλείφεται από αιμοκάθαρση. Σε περίπτωση υπερδοσολογίας, πρέπει να ληφθούν συμπτωματικά μέτρα.

Η κύρια τοξικολογική επίδραση που παρατηρήθηκε με τη χορήγηση οριτιβανσίνης σε αρουραίους και σκύλους ήταν μια εξαρτώμενη από τη δόση συσσώρευση των ηωσινοφιλικών κόκκων σε μακροφάγα των ιστών, συμπεριλαμβανομένων των ηπατοκυττάρων, των νεφρικών φλοιωδών επιθηλιακών κυττάρων, των επιθετικών κυττάρων και των μακροροφών του συστήματος των ενδο-ενδοκυρίων. Η εμφάνιση των ηωσινοφιλικών κόκκων δεν συνέβη μετά τη χορήγηση μιας μόνο δόσης και, in vitro, δεν έχει επηρεάσει σημαντικά την έμφυτη λειτουργία των μακροφάγων σε μία ενδοκυτταρική δόση 1.200 mg.

Μέτριας αύξησης, παρατηρήθηκαν εξαρτώμενα από τη δόση και αναστρέψιμα ηπατικά ένζυμα (τρανσαμινάση αλανίνης και ασπαρτική τρανσαμινάση) σε αρουραίους και σκύλους. Οι βιοχημικές μεταβολές που σχετίζονται με τη νεφρική λειτουργία, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης της πυκνότητας των ούρων και του ρΗ, οι ελαφρές αυξήσεις του αζώτου ορού αζώτου και της σποραδικής κρεατινίνης αυξάνονται, υπήρχαν σε αρουραίους καθώς και σε σκύλους μετά από δύο εβδομάδες. Η εξωσχολική αιματοποίηση έχει παρατηρηθεί στον σπλήνα του αρουραίου.

Αυτή η ιστοπαθολογική παρατήρηση συσχετίστηκε με την αύξηση του όγκου καθώς και την αύξηση του βάρους του σπλήνα. Η έκθεση στον αρουραίο προς τη δόση χωρίς να παρατηρηθεί τοξική επίδραση (NOAEL) ήταν γύρω από την έκθεση που παρατηρήθηκε στους ανθρώπους (χαμηλότερα ή ελαφρώς υψηλότερα), ανάλογα με την ASC.

Οι αντιδράσεις του τύπου ισταμίνης που συνδέονται με την έγχυση έχουν συμβεί αμέσως ή αμέσως μετά τη χορήγηση oritavancin σε αρουραίους και σκύλους. Αυτές οι αντιδράσεις συσχετίστηκαν με θνησιμότητα με χαμηλότερες δόσεις σε αρουραίους από ό, τι σε αρουραίους σε μελέτες με μία μόνο χορήγηση. Ωστόσο, αυτή η διαφορά που συνδέεται με το σεξ δεν έχει παρατηρηθεί σε άλλα είδη. Οι μελέτες 30 ημερών σε νεογέννητους αρουραίους έχουν δείξει τις ίδιες επιδράσεις στους ιστούς με εκείνες που παρατηρούνται σε ενήλικα ζώα, συμπεριλαμβανομένης της ευαισθησίας στις αντιδράσεις ισταμίνης που συνδέονται με την έγχυση. Η θνησιμότητα παρατηρήθηκε στα νεογέννητα σε χαμηλότερες δόσεις από εκείνες των ενηλίκων.

oritavancin δεν αποδείχθηκε γονιδιοτοξική κατά τη διάρκεια των τυποποιημένων μελετών της γονιδιοτοξικότητας in vitro και in vivo || 912 . Le potentiel cancérigène de l'oritavancine n'a pas été évalué.

Κατά τη διάρκεια της χορήγησης με ενδοφλέβια δόσεις έως και 30 mg/kg, το oritavancin δεν επηρέασε την απόδοση γονιμότητας ή αναπαραγωγής αρουραίων και αρουραίων. Μελέτες σε αρουραίους και έγκυες κουνέλια δεν έχουν εντοπίσει καμία άμεση ή έμμεση επιβλαβή επίδραση στην κύηση, την ανάπτυξη του εμβρύου/εμβρύου, της χαμηλής νεογενούς ανάπτυξης. Δεν υπήρχε απόδειξη της μεταμόσχευσης μεταφοράς του ριτιβανσίνης στη σπλήνα. Η έκθεση στον αρουραίο προς το NOAEL ήταν γύρω από την έκθεση που παρατηρήθηκε στους ανθρώπους, σύμφωνα με το ASC.

Μετά από μία ενδοφλέβια έγχυση σε αρουραίους θηλασμού, το ραδιόφωνο Radio Oritavancin ^[14C] εκκρίθηκε στο γάλα και απορροφήθηκε από το μικρό θηλασμό.

Διάλυμα χλωριούχου νατρίου δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για αραίωση επειδή είναι ασυμβίβαστη με oritavancin με δοσολογία 400 mg και μπορεί να προκαλέσει βροχόπτωση του προϊόντος. Κατά συνέπεια, άλλες ουσίες, πρόσθετα ή ενδοφλέβια φάρμακα που αναμιγνύονται με διάλυμα χλωριούχου νατρίου δεν πρέπει να προστίθενται σε μπουκάλια ριτιβανσίνης για μία χρήση ή δεν πρέπει να διανέμονται ταυτόχρονα στην ίδια ενδοφλέβια σωλήνα ή με την ίδια θέση έγχυσης. Επιπλέον, τα φαρμακευτικά προϊόντα που διατυπώνονται σε βασικό ή ουδέτερο ρΗ θα μπορούσαν να είναι ασυμβίβαστα με την oritavancin (βλέπε τμήμα Εξάλειψη/χειραγώγηση).

4 χρόνια

μετά την ανασύσταση

La solution reconstituée doit être ensuite immédiatement diluée dans une poche de solution à 50 mg/mL (5 %) de glucose pour perfusion intraveineuse.

μετά την αραίωση

Το αραιωμένο διάλυμα πρέπει να χρησιμοποιείται αμέσως.

Από τη μικροβιολογική άποψη, το προϊόν πρέπει να χρησιμοποιηθεί αμέσως. | Η αποθήκευση πριν από τη χρήση πέφτει υπό την ευθύνη του χρήστη και δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 12 ώρες σε θερμοκρασία που δεν υπερβαίνει τους 25 ° C και 24 ώρες σε θερμοκρασία μεταξύ 2 ° C-8 ° C μετά από αραίωση στο διάλυμα γλυκόζης 5% για ενδοφλέβια έγχυση.

Si ce n'est pas le cas, les durées et les conditions de conservation avant utilisation relèvent de la responsabilité de l'utilisateur et elles ne doivent pas dépasser 12 heures à une température ne dépassant pas 25 °C et 24 heures à une température comprise entre 2 °C-8 °C après la dilution dans la poche de solution à 5 % de glucose pour perfusion intraveineuse.

25 ° C.

Για τις συνθήκες διατήρησης μετά την ανασυγκρότηση και την αραίωση του φαρμάκου, βλ. Ενότητα Διάρκεια διατήρησης.

για ενιαία χρήση. Το Tenkasi πρέπει να παρασκευάζεται χρησιμοποιώντας ασηπτικές διαδικασίες.

Υπάρχουν δύο ειδικότητες που βασίζονται σε oritavancin (Tenkasi 400 mg και tenkasi 1.200 mg) που:

• Παρουσιάσεις με διαφορετικές δοσολογίες oritavancine. | Διαφορετικές, συμπεριλαμβανομένων των διαφορών στην ανασυγκρότηση, την αραίωση και τις συμβατές διαλυμένες ουσίες.
• Ont une durée de perfusion recommandée différente.
• Ont des instructions de préparation différentes, y compris des différences dans la reconstitution, la dilution et les solutés compatibles.

Σεβασμό προσεκτικά τις συνιστώμενες οδηγίες για κάθε ειδικότητα.

Τρία μπουκάλια Tenkasi 400 mg πρέπει να ανακατασκευαστούν και να αραιωθούν για να παρασκευαστούν μία μόνο δόση IV 1.200 mg.

Η σκόνη πρέπει να ανακατασκευάζεται με αποστειρωμένο νερό για παρασκευάσματα έγχυσης, τότε το συμπυκνωμένο που λαμβάνεται πρέπει να αραιώνεται σε 5% ενδοφλέβια έγχυση πριν από τη χρήση. Το ανασυσταθισμένο διάλυμα και το αραιωμένο διάλυμα για έγχυση πρέπει να είναι κρυστάλλινο και άχρωμο με ανοιχτό κίτρινο. Τα παρεντερικά φάρμακα πρέπει να επιθεωρούνται οπτικά μετά την ανασυγκρότηση προκειμένου να ανιχνευθεί η πιθανή παρουσία σωματιδίων.

Ενήλικες

ανασύσταση:

• 40 ml αποστειρωμένου νερού για ενέσιμη παρασκευή (EPPI) πρέπει να προστεθεί χρησιμοποιώντας μια αποστειρωμένη σύριγγα για την ανακατασκευή του περιεχομένου κάθε φιάλης ένα διάλυμα 10 mg/ml ανά φιάλη.
• Για να αποφευχθεί ο υπερβολικός σχηματισμός αφρού, συνιστάται να προσθέσετε το αποστειρωμένο EPPI με προφυλάξεις, κατά μήκος των τοίχων των μπουκαλιών.
• = Για να περιστρέψετε απαλά κάθε μπουκάλι για να αποφύγετε το σχηματισμό αφρού και για να βεβαιωθείτε ότι ολόκληρη η σκόνη διαλύεται πλήρως στο διάλυμα.

αραίωση: Απαιτούνται τρία ανασυσταθέντα μπουκάλια για αραίωση για τη χορήγηση μίας ενιαίας έγχυσης 1.200 mg. Είναι μόνο μια τσέπη διάλυσης γλυκόζης (G5) για ενδοφλέβια έγχυση που πρέπει να χρησιμοποιείται για αραίωση. Μην χρησιμοποιείτε διάλυμα χλωριούχου νατρίου για αραίωση (βλ. Ενότητα ασυμβίβαστες).

αραίωση:

• = Υποστήριξη και ρίξτε 120 ml που λαμβάνονται από μια τσέπη για G5 1 000 mL.
• Aspirer 40 mL dans chacun des trois flacons reconstitués et les ajouter dans la poche pour perfusion intraveineuse de G5 jusqu'à ce que le volume de la poche atteigne 1 000 mL. Cela donne une concentration de 1,2 mg/mL d'oritavancine. Il convient d'utiliser des poches en PP (polypropylène) ou en PVC (chlorure de polyvinyle) pour la préparation du produit à administrer.

Χρήση στον παιδιατρικό πληθυσμό (ηλικίας 3 μηνών έως <18 ετών)

= Υπολογίστε τη δόση της oritavancin που είναι απαραίτητη ως συνάρτηση του βάρους του ασθενούς (μία μόνο διάχυση 15 mg/kg ενδοφλέβια σε διάστημα 3 ωρών). Βλέπε 1043

Déterminez le nombre de flacons d'oritavancine nécessaire pour le patient (chaque flacon contient du diphosphate d'oritavancine équivalent à 400 mg d'oritavancine).

ανασύσταση:

• 40 ml (EPPI) πρέπει να προστεθεί χρησιμοποιώντας μια αποστειρωμένη σύριγγα για να ανακατασκευάσει τα περιεχόμενα κάθε φιάλης και έτσι να ληφθεί διάλυμα 10 mg/ml με μπουκάλι.
• Για να αποφευχθεί ο υπερβολικός σχηματισμός αφρού, συνιστάται να προσθέσετε το αποστειρωμένο EPPI με προφυλάξεις, κατά μήκος των τοίχων των μπουκαλιών. | Βεβαιωθείτε ότι ολόκληρη η σκόνη διαλύεται πλήρως στο διάλυμα.
• Faire doucement tournoyer chaque flacon pour éviter la formation de mousse et pour s'assurer que toute la poudre est complètement dissoute dans la solution.

αραίωση: Μόνο διάλυμα γλυκόζης (G5) 5% για ενδοφλέβια έγχυση πρέπει να χρησιμοποιείται για αραίωση. Μην χρησιμοποιείτε διάλυμα χλωριούχου νατρίου για αραίωση (βλ. Ενότητα ασυμβίβαστες).

αραίωση:

Ετοιμάστε τον απαραίτητο όγκο Oritavancine με αποστειρωμένη σύριγγα και προσθέστε την στην τσέπη διαλύματος G5 για ενδοφλέβια διάχυση (κατάλληλα παραδείγματα). Το μέγεθος της ενδοφλέβιας τσέπης έγχυσης θα καθοριστεί σύμφωνα με τον συνολικό όγκο που θα χορηγηθεί. Για μικρούς όγκους, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα plug-in-teringe.

Υπολογισμοί:

1) Utiliser le poids réel du patient - ARRONDIR UNIQUEMENT AU NOMBRE ENTIER LE PLUS PROCHE.

2) Δόση: βάρος (kg) x 15 mg/kg = ______ mg (μέγιστη δόση 1.200 mg)

3) Συνολικός όγκος της έγχυσης: δόση (mg) ÷ 1,2 mg/ml = _______ ανασυσταθείσα oritavancine: δόση (mg) ÷ 10 = _______ ml

4) Volume d'Oritavancine reconstituée : Dose (mg) ÷ 10 = ______ mL

5) Όγκος του G5 που θα προστεθεί στην τσέπη για διάχυση IV: Ολικός όγκος έγχυσης (C) -Εκρόβησε όγκος oritavancin (D) = _______ ml

όλα τα φάρμακα που δεν χρησιμοποιούνται ή τα απόβλητα πρέπει να εξαλειφθούν σύμφωνα με τη σφριγηλότητα.

Ανατρέξτε στο Tenkasi 1.200 mg για σχετικές πληροφορίες σχετικά με την άλλη ειδικότητα που βασίζεται στην oritavancin.