Συστάσεις Οξεία ιγμορίτιδα των ενηλίκων

Περίληψη

La maladie
Διαγνωστική
Quels patients traiter ?
Στόχοι φροντίδας
Υποστήριξη
- Cas particuliers
- Συμβουλές σε ασθενείς
Θεραπείες
Αναφορές
Οι συγγραφείς

Πληροφορίες ασθενής

ιγμορίτιδα

= Οι ανταμοιβές είναι συνθέσεις θεραπευτικών συστάσεων του || 5 601 ANSM, του έχει και Οι μαθητευόμενες κοινωνίες Savant Γαλλικά και διεθνής, γραμμένα από το || Vidalcomité scientifique VIDAL και ειδικοί στον τομέα.

ξεδιπλώστε τα πάντα

= Διπλώστε τα πάντα

Η ασθένεια

Συνδέστε τον εαυτό σας για πρόσβαση σε αυτό το περιεχόμενο

Διάγνωση

Συνδέστε τον εαυτό σας για πρόσβαση σε αυτό το περιεχόμενο

Quels patients traiter ?

Συνδέστε τον εαυτό σας για πρόσβαση σε αυτό το περιεχόμενο

Στόχοι της φροντίδας

Συνδέστε τον εαυτό σας για πρόσβαση σε αυτό το περιεχόμενο

Υποστήριξη

== Οξεία ιγμορίτιδα ενηλίκων

= Catarrhale οξεία ρινοκουρσίτιδα

= Κυρίως από ιογενή προέλευση, έχει ως αποτέλεσμα μια ρινόρροια, πρώτα σαφή, τότε puriform (συνηθισμένο για λίγες μέρες και δεν αντιστοιχεί απαραίτητα σε βακτηριακή λοίμωξη), η οποία υποχωρεί σε περίπου 1 εβδομάδα.

= Οξεία θολωτική παραρρινοκολπίτιδα

Μια βακτηριακή υπεροχή είναι πιθανό να παρουσιάσει τουλάχιστον 2 από τα ακόλουθα 3 σημαντικά κριτήρια: η επιμονή του πόνου του Infraorbit παρά τη συμπτωματική θεραπεία τουλάχιστον 48 ωρών. μονομερής χαρακτήρας του πόνου και/ή της αύξησης του κεφαλιού που κλίνει προς τα εμπρός και/ή παλμική και/ή ακτίνα αργά το απόγευμα και τη νύχτα. Αύξηση της ρομινορροίας και της πύλωσής της (αυτό το σημάδι έχει όλο και μεγαλύτερη αξία από τότε που γίνεται μονομερές).

= Συμπτωματική θεραπεία

Αναλγητικό ± αντιπυρετικό ± αποσυμφορητικό ± τοπική φροντίδα.

= Θα μπορούσε να προσφερθεί σύντομη τοπική θεραπεία με κορτικοστεροειδή (μέγιστο 3 έως 4 ημέρες).

Η θεραπεία με κορτικοστεροειδή με γενική διαδρομή μόνο σε οξεία αλλεργική παραρρινοκολπίτιδα, σε περίπτωση σημαντικού βλεννογόνου οίδημα.

= Αντιβιοτική θεραπεία

Σε περίπτωση γνάθου ιγμορίτιδας, η αμοξικιλλίνη θα χρησιμοποιηθεί κατά προτίμηση, σε δόση 3 g/ημέρα σε 3 αλιεύματα, για 7 ημέρες. Σε περίπτωση αποτυχίας, η αμοξικιλλίνη-κλασσική οξύ: 3 g/ημέρα σε 3 δόσεις, για 7 ημέρες.

Σε περίπτωση μονόπλευρης γνάθου ιγμορίτιδας που σχετίζεται με υψηλότερη ομοσπονική οδοντιατρική λοίμωξη, κατά προτίμηση: αμοξικιλλίνη-κλοβουλανικό οξύ: 3 g/ημέρα σε 3 δόσεις, για 7 ημέρες. Σε περίπτωση αλλεργίας πενικιλλίνης (χωρίς αντένδειξη στις κεφαλοσπορίνες): Cefpodoxime postil: 400 mg/ημέρα σε 2 δόσεις ή εστιασμένη σε Céfuroxime, 500 mg σε 2 υποδοχές/ημέρα, για 5 ημέρες. Σε περίπτωση αντενδείκνησης σε βήτα-λακτάμη: Pristinamycin: 2 g/ημέρα για 4 ημέρες.

Σε περίπτωση μετωπικής, αιθμοειδούς, σφηνοειδούς ιγμορίτιδας, κατά προτίμηση τάξης: αμοξικιλλίνη-κλλαβουλική οξύ: 3 g/ημέρα σε 3 δόσεις/ημέρα, για 7 ημέρες. Σε περίπτωση αλλεργίας πενικιλλίνης (χωρίς αντένδειξη στις κεφαλοσπορίνες): Cefpodoxime Postil: 400 mg/ημέρα σε 2 δόσεις ή εστιασμένη σε Céfuroxime, 500 mg/ημέρα σε 2 αλιεύματα, για 5 ημέρες. Σε περίπτωση αντενδείκνησης σε βήτα-λακτάμη: levofloxacin 500 mg/ημέρα σε 1 βύσμα ή moxifloxacin: 400 mg/ημέρα σε 1 που λαμβάνεται, για 5 ημέρες.

= Τα τοπικά αντιβιοτικά με ρινική ενστάλαξη, ενδοσινούσια ή αερολύματα δεν συνιστώνται.

= Εικόνες

= Δεν απαιτείται εξέταση για απλή ιγμορίτιδα. Βαθμός C

Ειδική υπόθεση

= Ενδείξεις απεικόνισης

Η ακτινογραφία είναι χρήσιμη σε περίπτωση διαγνωστικής αμφιβολίας και σε περίπτωση αποτυχίας μιας πρώτης θεραπείας με αντιβιοτικά.

Στη γνάθο ιγμορίτιδα, η συχνότητα εμφάνισης ξανθιάς είναι το μόνο χρήσιμο κλισέ. Η εξειδίκευση ενός υδρο-αεροσκαφών είναι υψηλή (75%).

Η υποψία της οδοντικής αιτιολογίας πρέπει να οδηγήσει στη δημιουργία ενός αναδρομικού πυροβολισμού και μιας οδοντικής πανοραμικής.

Σε περίπτωση υποψίας αιθίως ή σφαιροειδούς ή μετωπικής παραρρινοκολπίτιδας, ένας σαρωτής είναι απαραίτητος.

Βακτηριακή πυώδη ιγμοουρτάστιδα

Τα υπεύθυνα βακτήρια είναι πιο συχνά s. Πνευμονί (pneumococcus) και Hæmophilus influenzæ, Moraxella catarrhalis, Streptococci και Staphylococci παίζουν ένα μικρό ρόλο. Τα αναερόβια μικρόβια εμπλέκονται στην οδοντιατρική ιγμορίτιδα. Δεν υπάρχουν δεδομένα σχετικά με την εξέλιξη της αντοχής στα αντιβιοτικά των βακτηρίων που εμπλέκονται στην ενήλικη ιγμορίτιδα. Με την παρέκταση, τα ποσοστά αντίστασης που χρησιμοποιούνται είναι αυτά που βρίσκονται στις λοιμώξεις του αυτιού. Από τις συστάσεις του ANSM το 2005, η αντίσταση στις βηταλακταμίνες των πνευμονοκόκκι και Hæmophilus influenzæ έχει μειωθεί σημαντικά. Η εξέλιξη αυτή δικαιολογεί τις σημαντικές αλλαγές στις τρέχουσες συστάσεις αντιβιοτικών.

= Βακτηριακή γνάθο ιγμορίτιδα οδοντικής προέλευσης

Ο μονομερής ανώτερος άνω γνάθου δεν προηγείται από τη ρινοφαρυγγίτιδα πρέπει πρώτα να προκαλέσει οδοντιατρική προέλευση.

Σε περίπτωση βακτηριακής μόλυνσης, η θεραπεία συνεπάγεται τη λήψη της πιθανής παρουσίας αναερόβιων βακτηρίων και της χρήσης μιας συσχέτισης αμοξικιλλίνης-κλλαικής οξέος ή, σε περίπτωση αλλεργίας με την Penicillin χωρίς αντένδυση σε κεφαλοσπορίνες, με τον καρφοποξιμώδη pimpus ή την céfuroxine που επικεντρώνεται, σε περίπτωση συμβατότητας σε pristinaxine, σε περίπτωση που συμβάλλει στην Pristinaxine, σε περίπτωση που συμβάλλει στην Pristinaxine, σε περίπτωση που συμβάλλει στην Pristinaxine, σε περίπτωση που συμβάλλουν στην PRISFUROXINE.

= Επαναλαμβανόμενη ιγμοουρτίτιδα

= Η επαναλαμβανόμενη ιγμορίτιδα εμφανίζεται σε ακανόνιστα διαστήματα, χωρίς κλινικά συμπτώματα μεταξύ 2 επεισοδίων.

= Οξείωση αλλεργικής ιγμοριτίτιδας

= Απαιτεί τη λήψη πιθανοτικής αντιβιοτικής θεραπείας στην οξεία φάση. Τα αντιισταμινικά από του στόματος είναι η προτιμησιακή μεταχείριση της αλλεργικής ρινοσανουσίτιδας. Ταυτόχρονα, θεραπεύουν την επιπεφυκίτιδα που συσχετίζονται συχνά. Τα αντιισταμινικά του 2 E Η γενιά οδηγεί σε λιγότερες ανεπιθύμητες επιδράσεις στην επαγρύπνηση: Ketirizine, desleratadine ή λοραδίνη.

Αντενδείκνυνται στους άλλους τύπους ιγμορίτιδας. Βαθμός C

Σε περίπτωση σημαντικού βλεννογόνου οίδημα, προτάθηκε μερικές φορές η στοματική ή τοπική θεραπεία με κορτικοστεροειδή, με σύντομο χρονικό διάστημα. Βαθμός C

= Μετωπική, αιθμοειδική και σφηνοειδή ιγμορίτιδα

= Λιγότερο συχνές, αυτές οι τοποθεσίες αποτελούν πηγή των κύριων επιπλοκών. Οι εν λόγω μολυσματικοί παράγοντες είναι οι ίδιοι με εκείνους της γνάθου ιγμορίτιδας.

= Μπροστινή ιγμορίτιδα: Ο πόνος είναι υπερ-τροχιακός, συχνά παλμικός, αυξάνεται κατά τη διάρκεια των κινήσεων του κεφαλιού σε παρακμή. Ο πυρετός είναι σχεδόν πάντα παρών.

Σφαιροειδής ιγμορίτιδα: Είναι σπάνιο, αλλά δυνητικά σοβαρό. Οι πόνοι είναι ανθεκτικοί, βαθύς, νυχτερινό, αόριστο, ρετρό-τροχιακό που ακτινοβολεί προς την κορυφή ή την ινιακή περιοχή, αντάρτες με τα συνηθισμένα αναλγητικά.

Η αιθιοειδής ιγμορίτιδα: Τα μάτια είναι αποκαλυπτικά με παλαβαλικό οίδημα, ακόμη και εξωφθαλμία. Οι πόνοι είναι εσωτερικής καθίσματος latero-orbital. Επηρεάζει κυρίως το παιδί.

Σε αυτές τις τρεις θέσεις, ο σαρωτής είναι απαραίτητος για να επιβεβαιώσει τη διάγνωση και να αναζητήσει επιπλοκές.

= Οι καλοήθεις μορφές μπορούν να αντιμετωπιστούν σαν γνάθο.

Περίπλοκες φόρμες

= Οι σοβαρές επιπλοκές μπορούν να εμφανιστούν σε όλες τις τοπογραφικές μορφές και να απαιτήσουν εξειδικευμένη γνώμη:

Τοπικές επιπλοκές: Υπεραλγική μπλοκαρισμένη ιγμορίτιδα, μετάβαση σε χρόνια.

Περιφερειακές επιπλοκές: Οστετίτιδα άνω άνω γνάθου, οφθαλμολογικές επιπλοκές (οξεία αιθμοειδίτιδα), επιπλοκές του Crâniomening-eNcephalic (μετωπιαία ιγμορίτιδα), θρομβοφλεβίτιδα των σπηλαιώδους κόλπων (σφηνοειδή κόλλα).

= Επιπλοκές απόστασης: Μολυσματική βρογχοπνευμονική ή σηψαιμική διάχυση.

Η λοξοξασίνη και η μοξφλοξασίνη (φθοροκινολόνες που είναι δραστικές σε πνευμονόκοκκο) προορίζονται για αυτές τις κλινικές μορφές: μετωπική παραρρινοκολπίτιδα, σφαιροειδή, αιθιοειδή, παθινική ή αποτυχία μιας πρώτης αντιβιοτικής θεραπείας σε περίπτωση γαστρεντσώσεως. Η moxifloxacin συσχετίζεται με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών και συνεπώς πρέπει να προορίζεται για τη θεραπεία ακτινολογικά και/ή βακτηριολογικά τεκμηριωμένη ιγμορίτιδα όταν δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί άλλο αντιβιοτικό.

= Ιγμορίτιδα που απαιτεί νοσηλεία

Η εμφάνιση του ρετρό-οίδημα, του exophthalmos, του παλφινικού οιδήματος, των διαταραχών της οφθαλμικής κινητικότητας, των οπτικών διαταραχών ή του μηνιγγικού συνδρόμου πρέπει να έχει περίπλοκο ύποπτο ιγμορίτιδας και να απαιτεί νοσηλεία σε εξειδικευμένο περιβάλλον και παρεντερική θεραπεία.

= Συμβουλές ασθενούς

Η ιογενής παραρρινοκολπίτιδα και πολλές βακτηριακές ιγμορίτιδα δεν δικαιολογούν τη θεραπεία με αντιβιοτικά.

= Εάν ο πυρετός επιμένει ή εάν τα συμπτώματα επιδεινωθούν μετά από 3 ημέρες θεραπείας (συμπτωματικό ή αντιβιοτικό), είναι απαραίτητη μια νέα διαβούλευση.

Η μη επεξεργασμένη χρόνια ιγμορίτιδα μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές. Πρέπει να αποτελούν αντικείμενο αξιολόγησης και θεραπείας με ειδικό.

Τα ταξίδια κολύμβησης και αεροπλάνων αντενδείκνυνται κατά τη διάρκεια περιόδων οξείας ιγμορίτιδας.

Σε περίπτωση μετακίνησης αεροπλάνου σε ένα πλαίσιο χρόνιας ιγμορίτιδας, πρέπει να προταθεί μια αποσυμφορητική θεραπεία για την πρόληψη των ατυχημάτων οξείας αποσυμπίεσης (βίαιος και βίαιος πόνος ενός ή περισσοτέρων ιγμορείων που εμφανίζονται κατά την κάθοδο και τα οποία μπορούν να διαρκέσουν αρκετές ημέρες: κενό κόλπος).

Θεραπείες

Συνδέστε τον εαυτό σας για πρόσβαση σε αυτό το περιεχόμενο

Αναφορές

Συνδέστε τον εαυτό σας για πρόσβαση σε αυτό το περιεχόμενο