Οι επιπλοκές και η εξέλιξη του πολλαπλού μυελώματος

Ποιες είναι οι επιπλοκές του πολλαπλού μυελώματος; | Πολλαπλές επιθέσεις μυέλωμα, η ασθένεια οδηγεί σε

Chez 60 à 70 % des personnes atteintes de myélome multiple, la maladie entraîne des Νεφρικές επιπλοκές: Το Ανοσοσφαιρίνες Παρουσιάζονται σε πολύ μεγάλες ποσότητες στο αίμα συσσωρεύονται στο νεφρό και διαταράσσουν τη λειτουργία του. Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, παρατηρούμε ένα Οξεία νεφρική ανεπάρκεια των οποίων τα συμπτώματα είναι κόπωση, οίδημα (πρήξιμο) των ποδιών και των ποδιών, η παραγωγή ασυνήθιστα αδύναμων ή ασυνήθιστα υψηλών ούρων κλπ.

Η πρόληψη της οξείας νεφρικής ανεπάρκειας είναι απαραίτητη κατά τη διάρκεια του πολλαπλού μυελώματος, ιδίως αποφεύγοντας την αφυδάτωση και τα φάρμακα που μπορούν να την προωθήσουν (για παράδειγμα, τα φάρμακα για τον πόνο των προϊόντων της οικογένειας των αντιφλεγμονώδη φάρμακα || ενός πολλαπλού μυελώματος αυξάνεται ελαφρώς non stéroïdiens : ibuprofène, kétoprofène, etc., ou les produits de contraste iodés administrés avant certains examens d’imagerie médicale).

De plus, l’existence d’un myélome multiple augmente légèrement Ο κίνδυνος ανάπτυξης κάποιων Καρκίνοι:= Candon (Μεγάλο έντερο) και= Καρκίνος του μαστού. Οι ασθενείς με πολλαπλό μυέλωμα ηλικίας 50 έως 74 ετών πρέπει να πραγματοποιήσουν προβολή για Καρκίνοι του παχέος εντέρου και του μαστού κάθε δύο χρόνια.

Πώς εξελίσσεται το πολλαπλό μυέλωμα;

Χωρίς θεραπεία, το πολλαπλό μυέλωμα θέτει τη ζωή του ασθενούς σε κίνδυνο από τις συνέπειές του αίμα και οστά. Το 2005, στη Γαλλία, το ποσοστό επιβίωσης πέντε χρόνια μετά το Διαγνωστική ενός πολλαπλού μυελώματος ήταν περίπου 40 %. Η άφιξη νέων θεραπειών έχει αναμφισβήτητα βελτιώσει αυτό το σχήμα, αλλά λείπουν πιο πρόσφατα δεδομένα.

Τα στάδια εξέλιξης πολλαπλών μυελώνων

Οι γιατροί έχουν δύο κλίμακες για να μετρήσουν το στάδιο εξέλιξης ενός πολλαπλού μυελώματος:

• Η ταξινόμηση του Durie-Salmon, με βάση τη μέτρηση των επιπέδων αίματος της αιμοσφαιρίνης, του ασβεστίου και του ασβεστίου και του ασβεστίου και του ασβεστίου d ' Ανοσοσφαιρίνες, καθώς και στον αριθμό των οστών. Χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό της θεραπείας που ταιριάζει περισσότερο στον ασθενή.
• Η ταξινόμηση ISS, με βάση τη μέτρηση διαφόρων πρωτεϊνών αίματος, γεγονός που καθιστά δυνατή την αξιολόγηση της πρόγνωσης της νόσου (μέση διάρκεια επιβίωσης).