Αυτή η σκέψη της οστεοπαθητικής;

Τι να σκεφτούμε την οστεοπαθητική ενάντια στον πόνο στην πλάτη; | Την οποία πολλοί Γάλλοι έχουν προσφυγή για να αποτρέψουν ή να ανακουφίσουν τις μυοσκελετικές διαταραχές. Μόνο οι χειρισμοί, αποκλειστικά χειροκίνητοι, εξωτερικοί και μη συμπληρωματικοί, εξουσιοδοτούνται με διάταγμα N ° 2007-435 της 25ης Μαρτίου 2007 σχετικά με τις πράξεις και τις συνθήκες άσκησης οστεοπαθητικής. Η επαγγελματική χρήση του τίτλου του Osteopath προορίζεται για γιατρούς, μαίες, μασέρ-φυσιοθεραπευτές και νοσηλευτές που εξουσιοδοτούνται να ασκούν και κάτοχοι πανεπιστημίου που εκδόθηκε από ιατρικό πανεπιστήμιο και για ανθρώπους που κατέχουν δίπλωμα κυρώσεις για μια συγκεκριμένη εκπαίδευση για οστεοπάθεια. | ασκείται μόνο μετά την παρατήρηση της απουσίας αντενδείκνησης από έναν γιατρό, καθώς εκθέτουν σε σοβαρές επιπλοκές. Παρόλο που πολλοί ασθενείς αισθάνονται ανακούφιση μετά από μία ή περισσότερες συνεδρίες οστεοπαθητικής, η ανασκόπηση των επιστημονικών δεδομένων που πραγματοποιήθηκε από την Inserm το 2012 καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η οστεοπαθητική δεν έχει επιδείξει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στις συμβατικές μεθόδους θεραπείας της σπονδυλικής προέλευσης, ιδίως της φυσιοθεραπείας και της

L’ostéopathie est une pratique à laquelle de nombreux Français ont recours pour prévenir ou soulager les troubles musculosquelettiques. Seules les manipulations, exclusivement manuelles, externes et non forcées, sont autorisées par le décret n° 2007-435 du 25 mars 2007 relatif aux actes et conditions d’exercice de l’ostéopathie. L’usage professionnel du titre d’ostéopathe est réservé aux médecins, sages-femmes, masseurs-kinésithérapeutes et infirmiers autorisés à exercer et titulaires d’un diplôme universitaire délivré par une université de médecine, et aux personnes titulaires d’un diplôme sanctionnant une formation spécifique à l’ostéopathie.

Les manipulations du cou, du rachis et du crâne ne doivent être pratiquées qu'après la constatation de l'absence de contre-indication par un médecin, car elles exposent à des complications graves. Bien que de nombreux patients ressentent un soulagement après une ou plusieurs séances d'ostéopathie, la revue des données scientifiques réalisée par l’Inserm en 2012 conclut que l’ostéopathie n’a pas fait la preuve d'une efficacité supérieure aux méthodes classiques de traitement des douleurs d’origine vertébrale, notamment la kinésithérapie et les αντιφλεγμονώδη φάρμακα.